Arystokracja brytyjska zawsze budziła powszechne zainteresowanie. Bajeczne fortuny, wystawne życie, przynależność do jednej z najwspanialszych elit Europy i międzynarodowe koligacje. Brytyjscy książęta, hrabiowie i lordowie pomagali budować imperium, byli jednym z motorów napędowych rewolucji przemysłowej. Arystokraci robili fortuny i wymyślali genialne wynalazki. Ale za drzwiami wielkich rezydencji i pałaców na Wyspach było także życie, które miało nigdy nie ujrzeć światła dziennego. Pełne skandali, ekscentryzmu i seksualnych afer. Hrabia Castlehaven w noc poślubną ze swoją żoną zaprosił także służbę. Hrabiemu Beauchampowi nie pomogła siódemka dzieci, jego skłonność do męskiej części służby stała się przedmiotem wielu plotek. Mimo to nadal organizował przyjęcia dla panów w Madresfield… Rozwód Richarda Worsleya i Seymour Dorothy Fleming był jednym z pierwszych rozwodów brytyjskich celebrytów opisywanych przez prasę. By ratować kochanka, żona publicznie wyznaje, że jej mąż jest dewiantem voyeurem – sprawia mu przyjemność obserwowanie, jak inni uprawią seks. Przyszły Edward VII zalicza dwa tysiące kochanek, w paryskim burdelu ma własny apartament − z rodowym herbem i wielką żeliwną wanną, w której kąpie się z kurtyzanami w szampanie. Nosi też torbę golfową wykonaną ze skóry penisa słonia… i nie przestaje uwodzić, także jako król. Synowie Edwarda VIII: Dawid, Albert i najmłodszy, biseksualny Jerzy rozpętali największe afery dworu i arystokracji międzywojennej Anglii. Książę Filip uwielbiał chodzić na sesje alkoholowe do Klubu Czwartkowego a potem na rozbierane prywatki. Książę Karol na pytanie Diany o romans z Kamilą Parker Bowles, odpowie krótko: „Nie chcę być pierwszym w historii księciem Walii, który nie ma kochanki”. A co na sumieniu ma książę Harry? Przez lata jako zatwardziały singiel potrafił korzystać z życia. Ale w końcu, jak mawia królowa Elżbieta II: nie są ważne fakty; ważne, by nie dać się złapać. /Nota wydawnicza/