Książka ma w sobie pewną niepowtarzalną aurę, której próżno szukać w literaturze bardziej współczesnej. Pisane z pieczołowitością słowa, szacunkiem dla czytelnika, bez pozy i bez efekciarstwa, szczególnie trafiają w serce zdystansowanym, ale i bardzo łagodnym, pogodnym podejściem do tematów. Tak chyba trochę na przekór czasom, w których powstawały. Listy do niekochanych to efekt pracy autorki, która poświeciła dużo czasu i starań, aby dotrzeć do dokumentów źródłowych stanowiących świadectwo relacji pomiędzy trzema znanymi postaciami z kręgu literatury, a anonimowymi z perspektywy upływu lat osobami, które w taki lub inny sposób uwikłały się emocjonalnie w związki z literackimi sławami. Ta książeczka to prawdziwy hołd dla ludzi zapomnianych, nie występujących, lub tylko wspominanych w oficjalnych biografiach pisarzy. Kochających, oddanych, cierpiących, rozpaczających lub szalejących z miłości. Ta książeczka to także subtelny i żywy obraz czasów z przełomu wieku XIX i XX, kręgu towarzyskiego takich sław jak Henryk Sienkiewicz, czy Maria Konopnicka, a także próba odtworzenia emocjonalnego i uczuciowego świata tych pokoleń Polaków, po których pozostały już tylko mgliste wspomnienia spowite gęstniejącą mgłą mijających dziesięcioleci. Pochwała za delikatny, nie narzucający niczego czytelnikowi styl, za skrupulatną pracę źródłową udokumentowaną zdjęciami, listami, kopiami stron z pamiętnika no i oczywiście za czas poświęcony na ocalenie od zapomnienia miłości, która mimo że nieszczęśliwa i niespełniona, jednak płonęła wielkim, aczkolwiek nieodwzajemnionym płomieniem. Książka zawiera korespondencję Henryka Sienkiewicza z Marią Radziejewską, Marii Konopnickiej z Maksymilianem Gumplowiczem oraz Tadeusza Nalepińskiego z Marią Janowską. [www.lubimyczytać.pl]